Μαντσίνι

(Mancini). Επώνυμο οικογένειας ευγενών της γαλλικής αυλής με καταγωγή από τη Ρώμη, γνωστή κυρίως χάρη στις περίφημες πέντε αδελφές M., ανιψιές του καρδινάλιου Μαζαρέν. 1. Λάουρα (Laura, Ρώμη 1636 – Παρίσι 1657). Δούκισσα του Μερκέρ. Ήταν σύζυγος του Λουδοβίκου ντε Βαντόμ και μητέρα του στρατηγού Λουδοβίκου Ιωσήφ ντε Βαντόμ. Θελκτική και με ευχάριστο χαρακτήρα, προσέλκυσε τη συμπάθεια και την αγάπη της Άννας της Αυστριακής και του (νεαρού τότε) βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ’, ο οποίος μάλιστα σε κάποιο χορό προτίμησε να χορεύει με αυτήν και όχι με την εξαδέλφη του Ερριέτα της Αγγλίας, όπως απαιτούσε η εθιμοτυπία. Η Μ. πέθανε στον τρίτο τοκετό της σε ηλικία εικοσιενός ετών, ενώ ο σύζυγός της, απαρηγόρητος για τον θάνατό της, φόρεσε το ιερατικό σχήμα. 2. Μαρία, πριγκίπισσα Κολόνα (Maria, Ρώμη 1640 – Πίζα 1715). Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων ήρθε στη Γαλλία και υπήρξε σύντροφος του Λουδοβίκου ΙΔ’. Η ειλικρινής θλίψη και το ενδιαφέρον που έδειξε η Μ. στη διάρκεια της ασθένειάς του στο Καλέ συγκίνησαν τον νεαρό βασιλιά, ο οποίος την ερωτεύτηκε με πάθος. Ο θείος της Μαζαρέν αντιτάχθηκε στη σχέση αυτή και αποφάσισε να παντρέψει την ανιψιά του με τον πρίγκιπα Κολόνα. Η Μαρία τελικά υποχώρησε και έφυγε για την Ιταλία, όπου την υποδέχθηκε ο σύζυγός της στο Μιλάνο με βασιλικές τιμές (1661). Ο γάμος τους κλονίστηκε το 1666 και έκτοτε οι σύζυγοι ζούσαν σε πλήρη διάσταση. Η Μ. εγκατέλειψε τον άντρα της και έφυγε μαζί με την αδελφή της Ορτανσία στη Γαλλία, όπου κλείστηκε στο αβαείο του Αβενέ στη Καμπανία (1672) με διαταγή του Λουδοβίκου ΙΔ’. Δραπέτευσε, αλλά συνελήφθη στην Αμβέρσα και οδηγήθηκε στις Βρυξέλλες, όπου κλείστηκε στη μονή των Αγγλίδων. Το 1674 κατόρθωσε και πάλι να δραπετεύσει, πηγαίνοντας αυτή τη φορά στην Ισπανία. Εκεί, έχοντας την εύνοια του Ιωάννη B’, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ισπανική Αυλή. Ο σύζυγός της πέθανε το 1689 και η M. πήγε στην Ιταλία για να επισκεφθεί τα παιδιά της, ελεύθερη πλέον. 3. Μαρία-Άννα (Marie Anne, Ρώμη 1649 – Παρίσι 1714) Δούκισσα του Μπουγιόν. Υπήρξε η αγαπημένη ανιψιά του Μαζαρέν και είδωλο της Αυλής. Το 1662 η Μ. παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο Μαυρίκιο ντε Λα Τουρ ντ’ Οβέρν, δούκα του Μπουγιόν. Ωραία, χαριτωμένη και πνευματώδης, δημιούργησε γύρω της έναν κύκλο από ανθρώπους των γραμμάτων και προστάτευσε ιδιαίτερα τον Λα Φοντέν, καθώς ήταν ιδιαίτερα φιλόμουση. Παρά τις αρετές της, είχε άστατο χαρακτήρα και δημιούργησε σκάνδαλα, με αποτέλεσμα ο σύζυγός της να την κλείσει σε μοναστήρι. 4. Ολυμπία (Olympe, Ρώμη 1640 – Βρυξέλλες 1708). Κόμισσα του Σουασόν. Ανατράφηκε στη Γαλλία και κατόρθωσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον της βασίλισσας Άννας της Αυστριακής. Μετά τα γεγονότα της Σφενδόνης (1653) εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έγινε περιζήτητη και διαδραμάτισε από την αρχή σημαντικό ρόλο στη βασιλική Αυλή, γιατί την ερωτεύτηκε ο Λουδοβίκος ΙΔ’. Παντρεύτηκε τον Ευγένιο Μαυρίκιο της Σαβοΐας-Καρινιάν, κόμη του Σουασόν (1657). Οι ραδιουργίες της με τον εραστή της, μαρκήσιο ντε Βαρντ, της στοίχισαν την προσωρινή απομάκρυνση της από τα ανάκτορα. Μάλιστα, ο βασιλιάς διέταξε την κάθειρξη της M., αλλά εκείνη διέφυγε στις Βρυξέλλες. 5. Ορτανσία (Hortence, Ρώμη 1646 – Τσέλσι 1699). Ήταν η ωραιότερη από τις αδελφές Μ. Ο θείος της την πάντρεψε με τον Αρμάνδο ντε λα Πορτ, μαρκήσιο του Λα Μελερέ, ο οποίος κληρονόμησε την περιουσία του καρδινάλιου και απέκτησε τον τίτλο του δούκα Μαζαρίνου. Ο γάμος αυτός δεν ήταν πετυχημένος, παρά τις αρετές του συζύγου της. Το 1666, η Μ. τον εγκατέλειψε και έφυγε σε ταξίδι μαζί με τον ιππότη Ροάν. Ύστερα από τριετή παραμονή στην Αυλή της Σαβοΐας εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου διατηρούσε σαλόνι με τον εραστή της Σαιντ-Εβρεμόν, στο οποίο συγκεντρώνονταν άνθρωποι των γραμμάτων και της αριστοκρατίας.